മാനത്തെ മഴ മുകില്‍ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചൂടി
കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ തന്‍ഇരുളീമ ചൂടി
വാനില്‍ നിന്നുയരുന്ന ഇരുട്ടിന്‍റെ സ്പര്‍ശം
ഭൂമിതന്‍ മാറിനെ കീറി മുറിക്കുന്നു.
വെള്ളി വെളിച്ചം അരിച്ചിരങ്ങുമ്പോള്‍
പ്രകാശത്തിന്‍ സ്പര്‍ശനം ഭൂവില്‍ തെളിയുമ്പോള്‍
അറിയാതെയെത്തുന്ന ആതഥീതിയേപ്പോലെ
മഴത്തുള്ളികള്‍ മണ്ണില്‍ ചൊരിയുന്നു.
പുല്‍നാമ്പുകള്‍ തല പൊക്കി നോക്കി
വന്‍ മരങ്ങള്‍ കട പുഴകി വീണു
ഇനിയും അടങ്ങാത്ത കലിയുടെ ചൂടുമായ്
മുറിവിന്‍റെ നോവുമായ്‌ ഉള്ളില്‍ ,
കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന തീ ജ്വാലകലായ്‌
ഇന്നും നമ്മെ അവന്‍ പിന്തുടരുന്നു ...........