May 04, 2009

നിഴല്‍ കൂത്ത്

                    ഒരു നിഴല്‍ കൂടിയെന്‍ അരികില്‍ വന്നു
                    ഒരു പദം പിന്നിലായ്‌ വന്നു നിന്നു
                    നിഴലിന്‍റെ രൂക്ഷമാം ഭാവുകങ്ങള്‍
                    തഴുകി തലോടലായ്‌ മാറിടുന്നു
                    ജീവന്‍റെ ആത്മാണു അനു ദിനം പെരുകി
                    നിഴലായ്‌ മനുഷ്യനെ പിന്തുടര്‍ന്നു
                    അറിയില്ല ഞാനോന്നതോര്‍രതുനോക്കി
                    അറിയാതെ വന്നതെന്‍ അരികില്‍ നിന്നു
                    ഓര്‍മ്മകള്‍ മായുന്ന മനസ്സില്‍ നിന്നും
                    ഇരുളുകള്‍ മറയുന്ന ഭൂവില്‍ നിന്നും
                    പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട സൂര്യതേജസ്വിനി
                    നിന്‍ നിഴല്‍ എന്തെ പോയ് മറഞ്ഞു 
                    മാനവ താപസ ജീവന്‍ തുടിക്കുന്ന
                    മണ്ണിന്‍ സുഗന്ധവും പോയ് മറഞ്ഞു
                    കോലങ്ങള്‍ ചെഷ്ടകള്‍ ക്രുരമാം ചിന്തകള്‍
                    നല്ലൊരു നാളയെ കൂട്ടിലാക്കി 
                    ഒരു വാക്കിലന്ത്യമാം ചിന്തകള്‍ കൈകൊള്ളും
                    ആത്മീയ തത്വം മനസ്സിലാക്കി
                    ആരാരും അറിയാതെ എന്‍മനം നിന്‍മനം
                    നിഴലും സമുജ്ജയം തന്നെ പാരില്‍

2 അഭിപ്രായങ്ങള്‍:

seomaster said...

Kollam..Nice poem..Keep it Up..

Unknown said...

good poem i like it very much

Post a Comment