April 26, 2010

ആകാശ പറവ

          കറുത്ത നിറമുള്ള പറവ
          അതിന്‍ തൂവലിനോ പതിനേഴഴക്  
          മന്ദസ്മിതവുമായ്  ഓമനവാത്സല്യം വിതുമ്പും
          മനോഹാരിതയുടെ വിടര്‍ന്ന ചുണ്ടുകള്‍
          അഴകിന്‍ കാര്‍കൂന്തല്‍ അല്ലി പുതച്ചൊരു
          ആകാശനീലിമയാര്‍ന്ന ഗള മകുടം
          ആര്‍ക്കന്റെ പ്രഭ വാരി വിതറിയ
          കാകന്റെ തീഷ്ണമാം തീവ്ര പരിശ്രമം
          മണ്ണില്‍ പതിനായിരം നാഴിക കല്ലുകള്‍ നാട്ടി
          വിജനമാം വീഥികള്‍ നമ്മെ തലോടുമ്പോള്‍
          അതിലേറെ ചിന്തകള്‍ നമ്മെ വേട്ടയാടുമ്പോള്‍
          ഓര്‍ക്കുന്നില്ല നാം നിമിഷത്തിനെപ്പോലും
          അറിയുന്നില്ല നാം സത്യത്തിനെപ്പോലും
          സന്തോഷത്തിന്‍ ഒരായിരം പൂച്ചെണ്ടുകളുമേന്തി
          സൌഹൃദത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത തലങ്ങളിലൂടെ
          ഒരു നിഴല്‍ വെളിച്ചം പോലും നമ്മില്‍ ചൊരിയാതെ
          കര്‍ണ്ണന്റെ കവച്ച കുണ്ഡലം പോലെ
          എന്നും ആ പറവ നമുക്കു ചുറ്റും പാറിപറക്കുന്നു

0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍:

Post a Comment